آهش فضای هرسحرش را گرفته است           داغــی تمامی جــگـــرش را گرفته است

از کــوچـه ها رسیده تنش تیر می کشد           ازبس که سنگ دور و برش را گرفته است

چشم انتظار دیدن گم کــردۀ خود است           دیشب ز نیزه ها خـبــرش را گرفته است

برحال و روز چشم نحیفش نکرد رحم            دستی نگــاه مختـصـرش را گـرفته است

جا مانده از حرارت خیمه به چهره اش           آتش کمی ز بال و پــرش را گرفته است

بعد از غروب غارت غم بار خیمه ها            با آستین پــــــاره ســرش را گرفته است

خود را برای یک دو قدم راه می کشد           زینب بیا کمک، کمــرش را گرفته است